Günümüz Türkçesiyle:
Ah Nijad!
Bedenimde buzdan bir el yürüyor.
Hayaline çılgın çılgın bakarken
Kapanası gözümü kan bürüyor.
Gözyaşlarım akıtarak çağlarım.
Yollardaki ufak ufak izlere
Senin sanıp bakar bakar ağlarım.
Uyanırlar nazlı nazlı çiçekler..
Yalnız mısın o karanlık yuvada?
Yok mu seni bir kayırır, bir bekler?
Can isterken hasret odiyle yansın,
Varlık beni alil alil sürüyor.
Bu kaygıya yürek nasıl dayansın?
Bedenciğin topraklarda çürüyor!
Bu ayrılık bana yaman geldi pek,
Ruhum hasta, kırık kolum kanadım.
Ya gel bana, ya oraya beni çek,
Gözüm nuru oğulcuğum, Nijad'ım!
Recaizade Mahmud Ekrem
Recaizade Mahmud Ekrem, Tanzimat Dönemi Türk edebiyatının önde gelen isimlerinden biridir. "Ah Nijad!" adlı şiiri, onun duygusal derinliği ve sanatsal ustalığını ortaya koyan önemli eserlerinden biridir. Şiir, evlat acısını ve ayrılığın getirdiği derin ıstırabı etkileyici bir biçimde dile getirir. Şiirin her bir dizesinde hissedilen yoğun duygular, okuyucuyu derinden etkiler.
Recaizade Mahmud Ekrem, Tanzimat Dönemi Türk edebiyatının önemli yazarlarından biridir ve bu dönemin ikinci kuşağında yer alır. Tanzimat Dönemi, Osmanlı İmparatorluğu'nda Batı etkisiyle başlayan modernleşme hareketinin bir yansıması olarak edebiyatta da kendini göstermiştir.
Recaizade Mahmud Ekrem, realizm ve romantizm akımlarından etkilenmiştir. Bu akımlardan etkilenmiş olması onun eserlerinde hem duygusal derinlikleri hem de realist gözlemleri birlikte sunmasını sağlamıştır.
Şiirin Teması
Şiirin ana teması, evlat acısı ve hasrettir. Şair, oğlunun yokluğunda duyduğu derin acıyı ve özlemi etkileyici bir biçimde işler. "Ah Nijad!" ifadesi, şairin evladına duyduğu derin sevgiyi ve onun kaybının yarattığı tarifsiz acıyı simgeler.
Dil ve Üslup
Recaizade Mahmud Ekrem, şiirde sade ama etkili bir dil kullanmıştır. Duyguların yoğunluğu, sade kelimelerle dile getirilmiş ancak bu sadelik, şiirin duygusal etkisini artırmıştır. Şiirin dili, Tanzimat Dönemi'nin genel dil anlayışına uygun olarak hem halkın anlayabileceği sadelikte hem de derin duyguları ifade edecek zenginliktedir.
Şiirin Yapısı
Şiir dört kıtadan oluşur ve her kıta dört dizedir. Bu düzenli yapı, şiirin ritmini ve akışını sağlamaktadır. Her kıta, farklı bir duygusal durumu ya da düşünceyi işlerken, bütün olarak ele alındığında şairin iç dünyasının bir yansımasını sunar.
İmgeler ve Semboller
Şiirde kullanılan imgeler ve semboller, şairin duygusal dünyasını zengin bir biçimde yansıtır. Örneğin, "hasret beni cayır cayır yakarken" dizesi, şairin içindeki özlem ateşini betimlerken, "bedenimde buzdan bir el yürüyor" ifadesi, acının beden üzerindeki soğuk ve etkileyici etkisini tasvir eder.
- Doğa İmgeleri: Şair, doğa imgelerini ustaca kullanmıştır. "Dağda kırda rasgetirsem bir dere" ve "Güneş güler, kuşlar uçar havada" gibi imgeler, hem şairin iç dünyasındaki çalkantıları hem de dış dünyadaki gözlemlerini bir araya getirir.
- Mecazlar: Şiirde sıkça mecaz kullanılmıştır. "Gözümü kan bürüyor" gibi ifadeler, şairin duygusal durumunu abartılı ama etkili bir biçimde ifade eder.
Duygusal Yoğunluk
Şiirin her bir dizesi, şairin oğluna duyduğu derin sevgiyi ve onun kaybının yarattığı ıstırabı yansıtır. "Can isterken hasret odiyle yansın" ve "Bu ayrılık bana yaman geldi pek" gibi ifadeler, şairin içinde bulunduğu derin duygusal çalkantıyı açıkça ortaya koyar.
Sonuç
"Ah Nijad!" adlı şiir, Recaizade Mahmud Ekrem'in duygusal derinliğini ve sanatsal ustalığını gözler önüne serer. Şiir, evlat acısını ve hasretin getirdiği derin ıstırabı sade ama etkili bir dille anlatırken, okuyucuyu da derinden etkiler. Şairin kullandığı imgeler, semboller ve mecazlar, şiirin duygusal yoğunluğunu artırarak, onu Tanzimat Dönemi Türk edebiyatının unutulmaz eserlerinden biri haline getirir.