Camış gibi böğürmece

Şu anda osmangazi üniversitesinin kütüphanesindeyim. Önümde kitap. Kendimi inek gibi hissediyorum, sanki önümde kitap değil de saman var. Saman kağıdı değil ama öyle hissettiriyor. KPSS kitabı var tabi ki.

Saatler geçtikçe masalar birbir doluyor.

Her gelenle birlikte havaya bir cümle karışıyor. Cümleler birikiyor tavanda sis bulutu gibi. Sonra yağmur oluyor yağıyor üzerimize. Süslü püslü cümleleri boşverin şimdi camış gibi böğürüyorlar. Üniversite kütüphanesi mi köy kahvesi mi belli değil. Sınıf arkadaşına ders anlatmak bahanesiyle yaklaşan erkekler mi istersiniz. Karşı karşı masalardan birbiryle kesişen mi istersiniz.

Ve de bu hengameyi syredip yazan mı istersiniz:)

Aradan biri hışımla sıyrılıyor. Merdivenleri ikişer ikişer iniyor. Üçüncü defa güvenliğin yanına gidecek anlaşılan.

Evet yanılmamışım güvenlik geldi

“Arkadaşlar, kütüphanedesiniz unutmayın” diye bağırdı.

Konuşanlar üstüne alınmadan önlerindeki kitaplara eğildi. Konuşmayıp ders çalışanlar ise bize mi deniliyor bu diye sağa sola bakındılar. Suçluları aradılar. Devekuşlarına dönüşüvermişlerdi.

Az önce telefonda numarası mechul işiyle konuşan delikanlı telefonu masanın üzerine bırakmıştı. Yanlış görmediysem kapatmadı bile güvenlik gidince konuşmaya devam edecek. Yüzyüz herif. İsmini bilseydim buraya yazardım rezil olasın diye bir gün, sen de her türk genci, gibi ismini google’da arattığında bu sayfaya gelip kendine rezil olsaydın görürdün. Nitekim insanın en büyük rezilliği kendine rezil olmasıdır. Yaptığınız işin seneler sonra karşınıza çıkıp yüzünüze tokat gibi vurulmasıdır.

Neyse

Neyse denilemeyecek öyle çok şey var ki şu an. Üniversite öğrencisi olduklarına inanmak istiyorum bu insanların. Okumak cehaleti alsada eşşekliğin baki kalmadığına kanıt arıyorum

lütfen!

(yazıları önceden düşünerek yazmadığım, kalyenin başına oturup aklıma gelen ne varsa kustuğum  için; içinde her türlü anlam, anlatım ve okuyucu bozukluğu bulunabilir. Bundan dolayı özür dilemiyorum. Çünkü bu hatalarımı seviyorum:)) <- Not gülücüğün ikinici parantezi daha önce açmış olduğum parantezi kapatmak içindi. Gülmüyorum gülümsüyorum tamam mı?