Erdem Bayazıt Kimdir?

Erdem Bayazıt (1939 -), şiirini İkinci Yeni’nin anlatım tekniklerini İslami söylemle birleştirerek geliştirmiştir. Onun şiirlerinde kent yaşamının doğurduğu maddi ve manevi kirliliğin tahribatını ve bundan kaynaklanan sıkıntıları görürüz. Şair, bu kirliliğin karşısına düşünsel birikiminin yönlendirdiği referanslarla çıkar. îslâm estetiğinin biçimlendirdiği kapalı ve imgeci bir söylemi geliştirir. Mehmet Kaplan’ın onun şiiriyle ilgili tespitleri şöyledir: “Erdem Beyazıt’ın şiiri değil eski dindar şairlerinkinderı, Mehmet Akif’inkin-den de çok farklı bir şekil ve üslûpla yazılmıştır. Bu farklılık sadece üslûp bakımından değil, hayat karşısında aldığı tavır bakımından da böyledir. Onur şiirlerinde dini ve manevî havadan çok, politik bir hava hissedilir. ” (Kaplan 1975: 611-613)

Erdem Bayazıt , bunun için genel bir söylemi şiirine çıkış yolu olarak seçmiştir. Onun imgeleri, İslâmın ve insanlığın evrensel kalıplan üzerine kuruludur. Ancak imge yaratış biçimi, daha çok Marksist dünya görüşüne sahip şairlerinkine benzer Serbest tarzda bir dil virtüözü gibi dizenin düzenini alt üst eder. Amacı; dilin anlatım imkânını genişletmektir.Tekliflerinin tümünde İslâmi dünya görüşünün ortak belirteçleri vardır. Şikâyetleri, özümsenmiş değerler dünyasından gittikçe uzaklaşan; uzaklaştıkça yalnızlaşan ve mutsuzlaşan zamanın insanınadır. Bütür. kaçışları ve dönüşleri yaşadığı şehrin bu kahırlı çehresinedir;

“VEDA

Bu şehirden gidiyorum

Gururu yıkılmış soy atlar gibi